TYDZIEŃ PAMIĘCI O OFIARACH MAJDANKA
17-23 września
Tegoroczne obchody Tygodnia Pamięci miały wyjątkowy charakter. Rozpoczęły się one w sposób uroczysty w niedziele, 17 września. Najpierw delegacja Uczniów, Grona Pedagogicznego i Dyrekcja naszej Szkoły wraz z kombatantami, dyrekcją Muzeum Obozu i zaproszonymi gośćmi udała się na teren Obozu by na polu więźniarskim nr 3 pod pomnikiem Trzech Orłów złożyć wiązankę kwiatów i uczcić pamięć o poległych chwilą ciszy. Następnie wszyscy przeszli do kościoła parafialnego pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego by uczestniczyć w uroczystej Mszy Świętej, której przewodniczył ks. kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski, wraz z ks. abp. Stanisławem Budzikiem, metropolitą lubelskim, i ks. mitratem Stefanem Batruchem. Na zakończenie tej Eucharystii zostało odsłonięte epitafium poświęcone pamięci dwóch kapłanów – męczenników Majdanka – bł. Emiliana Kowcza i bł. Romana Archutowskiego, wyniesionych do chwały błogosławionych w gronie 108 polskich męczenników przez św. Jana Pawła II. Po tym Ksiądz kardynał wręczył kopie epitafium trzem delegacjom: naszej Szkole na ręce Pani Dyrektor Ewy Gęcy, Państwowemu Muzeum na Majdanku i delegacji Niepublicznego Kolegium św. Stanisława Kostki z Warszawy, którego niegdysiejszym dyrektorem był bł. Roman Archutowski.
Podczas kolejnych dni na terenie naszej Szkoły można było zapoznać się z wystawą poświęconą postaciom Błogosławionych Męczenników, przygotowaną przez p. Katarzynę Złotnik,
p. Wojciecha Kusio oraz p. Małgorzatę Kruk. Nauczyciele historii przeprowadzili lekcje poświęcone trudnej, ale jakże ważnej tematyce związanej z historią obozu na Majdanku i jego ofiarach. Równie ważnym punktem obchodów tego Tygodnia, który już na stałe wpisał się w tradycje naszej Szkoły, były wyjścia poszczególnych klas na teren obozu, po to by Uczniowie mogli osobiście oddać hołd tam poległym.
bł. Emilian Kowcz
Ksiądz Emilian Kowcz urodził się w Kosmaczu na Huculszczyźnie 20 sierpnia 1884 r. Ukończył studia teologiczne w rzymskim Collegium Ruthenum. Święcenia kapłańskie przyjął w 1911 r. Pracę duszpasterską rozpoczął w parafii Podwołoczyska. Następnie służył wśród kolonistów ukraińskich w parafii Kozarac w Bośni. Po 4 latach posługi powrócił do Galicji. W 1919 r. został mianowany kapelanem Ukraińskiej Armii Halickiej. W 1922 r. ks. Kowcz objął urząd proboszcza parafii Przemyślany koło Lwowa, który sprawował przez 20 lat. W tym czasie prowadził działalność religijną i społeczną. Organizował lokalne kongresy eucharystyczne, inicjował liczne przedsięwzięcia o charakterze oświatowo-kulturalnym. W czasie niemieckiej okupacji ks. Emilian Kowcz niósł pomoc Polakom, Ukraińcom i Żydom (przed II wojną światową w Przemyślanach ponad połowę mieszkańców stanowili Żydzi). Nie wahał się katechizować i chrzcić Żydów, aby ochronić ich przed Zagładą, łamiąc tym samym zarządzenia władz okupacyjnych i lekceważąc ich ostrzeżenia. Działania te stały się przyczyną jego aresztowania 30 grudnia 1942 r. i osadzenia w więzieniu gestapo we Lwowie. Podczas przesłuchań nie tylko przyznał się do udzielania chrztu Żydom, ale także odmówił złożenia deklaracji o zaprzestaniu tej praktyki w przyszłości. To stało się powodem wysłania go do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Na Majdanku przebywał na III polu więźniarskim, w baraku nr 14. W obozie pełnił posługę duszpasterską, uznając swą obozową misję za dar Opatrzności. Więźniowie wdzięczni za pomoc, okazywali mu szacunek i pomagali w ciężkiej pracy, dla wielu z nich stał się duchowym przewodnikiem. Ksiądz Emilian Kowcz zmarł w obozowym szpitalu 25 marca 1944 r. z powodu ropnego zapalenia prawej nogi.
bł. Romana Archutowski
Urodził się 5 sierpnia 1882 r. w Karolinie k. Pułtuska. Ukończył studia filozoficzno-teologiczne w Seminarium Duchownym w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1904 r. w katedrze warszawskiej pw. Św. Jana Chrzciciela. W 1905 r., został skierowany na pogłębione studia teologiczne do Cesarskiej Rzymsko-Katolickiej Akademii w Sankt Petersburgu. Po powrocie do Warszawy objął posadę prefekta Gimnazjum Realnego oraz katechety w elitarnym prywatnym Gimnazjum im. Św. Stanisława Kostki, którego absolwentami byli m.in. minister spraw zagranicznych prof. Władysław Bartoszewski, jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy XX w. Witold Gombrowicz i Ryszard Białołus, dowódca legendarnego Batalionu AK „Zośka”. Ks. Roman szybko zdobył autorytet wśród uczniów i nauczycieli. W Gimnazjum panowała miła, rodzinna atmosfera, co było zasługą jego wyjątkowej osobowości. Wszystkich otaczał opieką duchową, służył radą i pomocą. Sam żył skromnie, oszczędności przeznaczał na zapomogi dla ubogich i potrzebujących uczniów. Wiosną 1940 r. ks. Roman Archutowski został mianowany rektorem Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Obowiązki rektora pełnił bardzo starannie i gorliwie, ale jedynie przez 2 lata. We wrześniu 1942 r. został bowiem aresztowany i osadzony w więzieniu gestapo na Pawiaku za pomoc Żydom, których ukrywał w seminarium. Opuścił je, zwolniony po miesięcznym, brutalnym śledztwie. W nocy z 10 na 11 listopada 1942 r. doszło do powtórnego aresztowania. W ciągu 4 miesięcy więzienia przeżył ciężkie chwile próby. Będąc w sutannie, wyróżniał się jako kapłan, co złościło służby więzienne. Mimo szykan i znęcania się wachmajstrów ksiądz odmawiał przyjęcia cywilnego ubrania. W marcu 1943 r. jego nazwisko znalazło się na liście transportowej do obozu na Majdanku. Po osadzeniu w KL Lublin zakwaterowano go na III polu więźniarskim Wkrótce ks. Roman zachorował i trafił do obozowego szpitala, gdzie spowiadał chorych, odprawiając tym samym swoje ostatnie w życiu rekolekcje wielkopostne. Wycieńczony więzieniem i katastrofalnymi warunkami życia w obozie zmarł 18 kwietnia 1943 r. Cierpliwie i z pokorą znosił bicie, upodlenie i zniewagi. Do ostatniej chwili życia troszczył się o współwięźniów, których pocieszał i spowiadał.
(obie notki biograficzne za: Państwowe Muzeum na Majdanku)
